Η απορία του Παυσανία

1η ημέρα για το φετινό Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ χθές και στο χώρο που διεξάγεται ,  λίγο πέρα από την πλάζ της Αύρας ,  δίπλα στη θάλασσα και μπροστά από την κατάκλειστη  πύλη του αρχαιολογικού χώρου ( ο φόβος  φυλάει τα έρημα) γινόταν κυριολεκτικά το έλα να δείς ....

Οι πλαστικές  καρέκλες , (οι  λεγόμενες και γύφτικες ) στίς μεγάλες τους δόξες είχαν γίνει από νωρίς το  προσωρινό διεκδικούμενο όνειρο , και όποιος προλάβει κάθισε .  Καί αφού βέβαια φιλοξένησαν όσους τυχερούς πρόλαβαν την ιδιαίτερη αυτή πολυτέλεια ( αρκεί κάποιος να μήν κουνιέται γιατί μπορεί να βρεθεί στην άμμο)    σειρά να υποφέρουν είχαν όσες βαρκούλες βρίσκονταν στο καρνάγιο για επισκευή  ( προσοχή χρώματα.. )  . Τώρα όσοι δεν πρόλαβαν  καλή καί η αμμουδιά  , είναι και ρομαντικά αν το καλοσκεφθείς ...

Καί εκεί που πάει να κλείσει  η πύλη – πατέντα  , να σου και κάνει την εμφάνισή του .. ποιός λέτε ...  ο Παυσανίας .. ναι ναι ο Παυσανίας ο Περιηγητής αν τόν έχετε ακουστά  ( λίγο αμφίβολο αλλά λέμε τώρα.. )

-- Τι γίνεται παιδιά ;   πρόλαβα ;    Εμαθα εχετε μιά εξαιρετική  μουσική εκδήλωση  απόψε και είπα να ρίξω μιά ματιά , αλλά ψάχνω την είσοδο του θεάτρου και δεν βλέπω τίποτα , δεν βοηθάει κι αυτό το σκοτάδι τριγύρω....  Θυμάμαι τότε που είχα έλθει τελευταία φορά στην Αίγινα ... πότε ήταν , να δείς .....  ( εμείς ξέρουμε , το 150 μΧ ήταν )  τέλος πάντων όταν είχα έλθει  υπήρχε εδώ κοντά ενα υπέροχο θέατρο και μάλιστα εχω γράψει οτι είναι ίσο σε μέγεθος και ισάξιο σε ακουστική με αυτό που υπάρχει στην Επίδαυρο .

--Λυπούμαι κύριε Παυσανία αλλά έχω άσχημα νέα , το θέατρο δεν υπάρχει πλέον , στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ούτε μιά πέτρα από αυτό ....  θα σου έλεγα να βολευτείς σε καμιά πλαστική καρέκλα , αν και λίγο  δύσκολο να βρείς , είναι ήδη sold out .

-- Πλαστική καρέκλα ;   άσε , θά καθίσω όρθιος και οσο αντέξω , αλλά πές μου  τι έγινε με το Θέατρο  σας γιατί από ότι μαθαίνω αυτό της Επιδαύρου λειτουργεί ακόμα μιά χαρά ...

---Κανένας δεν  ξέρει με σιγουριά ...  άτυχες ιστορικές συγκυρείες , πόλεμοι , ερήμωση των πάντων , γενιές αμόρφωτων  ανθρώπων και  αγνοια ακόμα και σε τι χρησίμευε ενα θέατρο , μετά  κάποιοι που είχαν ξεμείνει από έτοιμο οικοδομικό υλικό  και τέλος οτι απέμεινε πήγε  για να φτιαχθεί το λιμάνι στην εποχή του Καποδίστρια ...  αυτό το λέμε ανακύκλωση υλικού  , αν έχεις ακούσει ....

---Καλά  , αυτά τα καταλαβαίνω , έχουν συμβεί και σε άλλες πόλεις  . Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι  πώς  δεν καταφέρατε  από τότε μέχρι σήμερα να το ξαναφτιάξετε  ....  έστω να το βάλετε σε κάποιο προγραμματισμό ..... 

---  Εδώ έχουμε απάντηση ... μπαίνει σε προγραμματισμό κάθε τέσσερα χρόνια , όσους Δημοτικούς συνδυασμούς έχουμε  τόσα θέατρα προγραμματίζονται .  Τα τελευταία 30 χρόνια για παράδειγμα έχουμε φτιάξει στα χαρτιά  πάνω από 50 θέατρα.  Να τώρα σε λίγο που θα κυκλοφορήσουν τα νέα προεκλογικά φυλλάδια θα φτιάξουμε 2 , 3  ακόμα , αν είσαι εδώ μέχρι τότε θα το διαπιστώσεις και μόνος σου .

----  Καλά , και τί γίνανε ολα αυτά τα θέατρα ;

----  Υπάρχουν και λειτουργούν στον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας .. virtual reality το λέμε ... πρός το παρόν , τι παρόν  δηλαδή , για τα τελευταία 30-40 χρόνια μιλάμε ,  έχουμε ενα ανοικτό αυτοκίνητο , φορτώνουμε  τίς πλαστικές σε ντάνες και όπου γή  πατρίς , sorry , όπου γή ( αμμουδιά , αυλή , ραχούλα , κάπου να σταθεί μιά πλαστική τέλος πάντων )  ..  θέατρο  .

Να .....τώρα  βλέπω   είναι  ακόμα  ελεύθερες  δυό  θέσεις   σε ένα μαδέρι στο καρνάγιο του στραβόκωλου , πάμε πρίν τις  πιάσει κανένας άλλος και πρόσεχε μήν κολλήσεις σε τίποτα μπογιές ....

-----------------

Και μετά το ...  πικρό χιούμορ   το απλό ερώτημα σε όλους  μας ..

Πότε επιτέλους η Αίγινα θα αποκτήσει ενα θέατρο άξιο του ιστορικού της ονόματος και της διαχρονικής της αξίας .   Πότε εκδηλώσεις με συμμετοχή καταξιωμένων καλλιτεχνών όπως για παράδειγμα αυτές του Διεθνούς Μουσικού Φεστιβάλ , αλλά επίσης διεθνή συμπόσια , ομιλίες , παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας και σύγχρονου θεάτρου , χορός , μουσική ,  ποίηση , εκπαίδευση , θα βρούν στέγη σε ενα σύγχρονο πολιτιστικό χώρο - θέατρο  ;  Βλέπουμε γύρω μας πώς άλλοι το έχουν κάνει πραγματικότητα , η Σαλαμίνα με το υπέροχο Ευριπίδειο Θέατρο της μας διδάσκει πώς ενα μικρό νησί μπορεί ...

Αλλά και οι θεατές , πότε θα μπορούν να απαλλαγούν από το κυνήγι της πλαστικής και να απολαύσουν το θέαμα  σε αξιοπρεπείς θέσεις- κερκίδες ...  και το ερώτημα παραμένει μετέωρο .....